1. Klinik beslenme desteğinin sınıflandırılması
Enteral beslenme (EN), metabolizma için gerekli besin maddelerinin ve diğer çeşitli besin maddelerinin gastrointestinal sistem yoluyla vücuda sağlanmasıdır.
Parenteral beslenme (parenteral beslenme, PN), ameliyat öncesi ve sonrası ve kritik hastalarda beslenme desteği olarak damardan beslenmenin sağlanmasıdır. Parenteral yoldan sağlanan tüm beslenmeye total parenteral beslenme (TPN) denir.
2. EN ve PN arasındaki fark
EN ile PN arasındaki fark:
2.1 EN sindirim ve emilim için ağızdan veya burundan gastrointestinal sisteme alınarak desteklenir; parenteral beslenme ise damar içi enjeksiyon ve kan dolaşımı ile desteklenir.
2.2 EN nispeten kapsamlı ve dengelidir; PN ile desteklenen besinler nispeten basittir.
2.3 EN uzun süreli ve sürekli olarak kullanılabilir; PN ise yalnızca belirli bir süre için kısa süreli kullanılabilir.
2.4 EN'nin uzun süreli kullanımı gastrointestinal fonksiyonu iyileştirebilir, fiziksel uygunluğu güçlendirebilir ve çeşitli fizyolojik fonksiyonları iyileştirebilir; PN'nin uzun süreli kullanımı gastrointestinal fonksiyonun azalmasına ve çeşitli fizyolojik bozukluklara neden olabilir.
2.5 EN'nin maliyeti düşüktür; PN'nin maliyeti ise nispeten yüksektir.
2.6 EN daha az komplikasyona sahiptir ve nispeten güvenlidir; PN ise nispeten daha fazla komplikasyona sahiptir.
3.EN ve PN seçimi
EN, PN veya ikisinin kombinasyonunun seçimi büyük ölçüde hastanın gastrointestinal fonksiyonuna ve besin desteğine tolerans derecesine bağlıdır. Genellikle hastalığın niteliğine, hastanın durumuna ve sorumlu doktorun kararına bağlıdır. Hastanın kardiyopulmoner fonksiyonu dengesizse, gastrointestinal emilim fonksiyonunun büyük bir kısmı kaybolmuşsa veya besin metabolizması dengesizse ve acilen telafi edilmesi gerekiyorsa, PN seçilmelidir.
Hastanın gastrointestinal sistemi işlevsel veya kısmen işlevsel ise, güvenli ve etkili bir enteral beslenme (EN) seçilmelidir. EN, fizyolojik olarak uyumlu bir beslenme yöntemidir ve santral venöz entübasyonun olası risklerini ortadan kaldırmanın yanı sıra bağırsak fonksiyonunun geri kazanılmasına da yardımcı olur. Avantajları basit, güvenli, ekonomik ve verimli olması, fizyolojik fonksiyonlarla uyumlu olması ve birçok farklı enteral beslenme ajanının bulunmasıdır.
Özetle, EN ve PN seçiminde en kritik ve önemli prensip, uygulama endikasyonlarının sıkı bir şekilde kontrol edilmesi, beslenme desteğinin miktarının ve süresinin doğru hesaplanması ve beslenme desteğinin verilme yolunun akılcı bir şekilde seçilmesidir.
4. Uzun süreli PN'nin EN'ye transferi için önlemler
Uzun süreli PN, gastrointestinal fonksiyonun bozulmasına yol açabilir. Bu nedenle, parenteral beslenmeden enteral beslenmeye geçiş kademeli olarak yapılmalı ve aniden sonlandırılmamalıdır.
Uzun süreli PN'li hastalar EN'yi tolere etmeye başladığında, öncelikle düşük konsantrasyonlu, yavaş infüzyonlu elemental enteral beslenme preparatları veya elemental olmayan enteral beslenme preparatları kullanın, su, elektrolit dengesi ve besin alımını izleyin ve ardından bağırsak beslenme infüzyon miktarını kademeli olarak artırın ve aynı oranda parenteral beslenme infüzyon miktarını azaltın, enteral beslenme metabolik ihtiyaçları tam olarak karşılayana kadar, ardından parenteral beslenme tamamen kesilebilir ve tam enteral beslenmeye geçilebilir.
Gönderi zamanı: 16 Temmuz 2021